דבר האוצרות
אוצרות: טליה דוידי, הילה שמר
במרכז התמה האוצרותית של אירועי סוף השנה במחלקה לארכיטקטורה עומד המושג שיבוש تشويش disruption שנאסף בהשאלה מעולם התכנות בו שיבושים מכוונים מוטמעים בקוד באופן יזום. השיבוש נועד להציף מבעוד מועד סילופים שעלולים לשבש את הקוד בעתיד ובכך לתרום לחסינותו מבעוד מועד, אך גם יכול להוביל לתקלות שהופכות להזדמנות, רגעים שבהם הבלתי צפוי מפתיע. גם אנחנו, מפרוץ מגפת הקורונה, מצאנו את עצמנו תחת שיבוש, בעולם שמסתגל, מתבונן, נמנע ומאמץ את המציאות החדשה לתוכו.כמרצות במחלקה, וכמי שמונו לאצור את אירועי הבוגרים של שנת 2020, אנו מאמינות שבאקדמיה יש חובה לבטא את השינויים הללו על שני פניהם; אלו שהתרחשו סביבנו במרחב הפיזי והתכנוני, ואלו שהכניסו את האקדמיה במלואה למרחב הדיגיטלי.
מכאן, מצאנו לנכון שאירועי הבוגרים של שנת 2020 יתקיימו באופן היברידי, ואלו התפצלו לשתי פלטפורמות משלימות - פלטפורמה פיזית ופלטפורמה דיגיטלית. בבסיסם של האירועים הפיזיים המתקיימים ומוצגים במבנה המחלקה עומדת חוויה מרחבית משובשת, ששואלת את תוכנה מהעולם הוירטואלי אך מאפשרת לנוע בתוכו, לחוש אותו ולהשתמש בו באופנים שמסך המחשב הביתי לא מאפשר. גם המעבר לתקשורת הוירטואלית נחווה כשיבוש של דפוסים אקדמיים מוכרים, ומקבל ביטוי באירועים הוירטואלים ובפלטפורמה הדיגיטאלית של עבודות הבוגרים. למעשה מדובר בשני אתרים; אתר חושי במחלקה בירושלים ואתר וירטואלי ב"ענן", כאשר בכל אחד מהם באים לידי ביטוי אספקטים שונים מהעשיה האדריכלית המגוונת של המחלקה. אין לטעות ולחשוב שהאירועים נחצו לשניים- הבנוי והמ"עונן" - אלא דווקא דנים ומציפים סוגיות אדריכליות דיגיטלית ופיזית בו זמנית- כישות נופית משלימה.
הפלטפורמה הדיגיטלית // אתר //
אתר הבוגרים היה הזדמנות לקחת צעד אחורה ולהתבונן על עצמנו מרחוק. בתקופה שבה העולם מתמודד עם משבר בריאותי ובעקבותיו גם משברים כלכליים, חברתיים ופוליטיים נוספים, בחרנו לעמוד יחד כתף לכתף בסולידריות ולבנות אתר כקולקטיב, ממה שבכל זאת שומר עלינו יחד, ומשם לצלול פנימה בקנה מידה עד לפרויקט האישי של כל סטודנטית וסטודנט.
באמצעות אלגוריתם שיצרנו, הפרויקטים התאגדו יחד למערכת שמש שחגה סביב הבניין ההיסטורי של המחלקה לאדריכלות ומשקפת את דור האדריכלים הצעירים שיוצא השנה מהמחלקה; אילו נושאים נמצאים במרכז השיח שהם מנהלים? עליית מפלס המים, קריסת התשתיות הציבוריות או דווקא מגורים זמניים לפליטים? מה היו רוצים לתקן בעולם; את מערכת החינוך, את טביעת הרגל האקולוגית של עולם הבנייה או דווקא לחתור לשוויון מגדרי? מה קנה המידה בהם הם פועלים; מבנים ששטחם 30 מטר, שכונות לאסירים משוחררים או דווקא עיר-מדינה? והיכן היו רוצים לפעול ולנהל משא ומתן עם המרחב; קרוב בתל אביב המצטופפת, ביריחו המתויירת או דווקא רחוק, באיים השוקעים של קיריבטי?
כל פרויקט הוא כוכב; צבעו נקבע לפי נושאו, גודלו לפי קנה המידה, וקרבתו אל "השמש" נקבע על פי מיקומו ביחס לבניין המחלקה ההיסטורי. המערכת כולה היא קולו של דור ועתיד המקצוע.
הפלטפורמה הפיזית // מקום //
הבניין ההיסטורי של המחלקה לאדריכלות מארח את הפלטפורמה הפיזית. גם אליו, כמו הפלטפורמה הוירטואלית, הכניסה היא דרך המבט הקולקטיבי. עשרות וילונות מתנוססים שמציגים דימויי אחד ויחיד מכל פרויקט. יחד, דימוי על דימוי, שרטוט על הדמיה על טקסט, נוצר הדימוי המשותף של המחלקה כולה.
בשמונה חדרי הסטודיו יוצגו שבע "תמות" עיקריות שעלו מעבודות הסטודנטים שעלו בשנה האחרונה; מפה (אורבניזם, טבע עירוני וסטודיו עיר-עתיד), ענן (תכנון פרמטרי, טכנולוגי וירטואלי), גג (מגורים), מעבר (הגירה ואדריכלות ארעית), משבר (בריאותי, כלכלי, אקלימי וחברתי), תשתית (תשתיות ציבוריות תחת קריסה-תחבורה, אשפה, גבולות, הצפות) וחבר (מבני ציבור, תכנון קהילתי). כל חדר הקרנה מאפשר צפייה בפרויקטים התמתיים, תוך שיבוש החוויה המרחבית והחושית המובנת מאליה ובקנה המידה הראוי להתבונן בהם.
//
Curators: Talia Davidi, Hila Shemer
At the center of the curatorial theme of this year’s alumni events at Bezalel’s Department of Architecture lays the concept of Disruption, a term borrowed from the world of programming, where deliberate disruptions are proactively embedded in the code. The objective of these deliberate disruptions is to reveal future distortions that may disrupt the code and thus contribute to its immunity, yet at the same time malfunctions might occur and lead to surprising opportunities. Us, too, since the outbreak of Covid-19 early this year, have found ourselves under disruption, in a world that adapts, observes, avoids and embraces the new reality. As lecturers at the department, and curators of these End-of-Year events, we believe the academia has great responsibility to express these changes on both aspects; those which took place around us in the physical and architectural realm, as well as those which turned the academy into a digital-based space.
This disruptive position in which we found ourselves, generated a hybrid display - alumni events which are split into two complementary platforms; a physical platform and a digital one. The physical display in the department’s historic building is a distorted spatial experience, which borrows its content from the virtual world but allows one to move within it, feel it and use it in ways that are not available within the limited computer screen.
The transition into a virtually-based communication is, too, experienced as a disruption of the familiar academic patterns, and is reflected in the virtual events and digital platform of this year’s graduate work. In fact, they can be observed as two sites; A sensory site in the department building located in Jerusalem and a virtual site based in a"cloud". Each site reflects various aspects of the department's diverse architectural work. It should not be mistaken that the events were split in two - the physical and the digital - but rather generate a complementary landscape entity and raise a discourse regarding digital and physical architectural issues.
The digital platfom // website
The alumni website was an opportunity to take a step back and look at ourselves from a distant point of view. At a time when the world is facing an unprecedented health crisis and subsequent economic, social and political crises, we have chosen to stand shoulder to shoulder in solidarity. The website is first an image of a collective, of what holds us together, followed by a zoom into each student's personal project and inner world.
Through an ad-hoc algorithm, the projects were incorporated together into one solar system that revolves around the department’s historic building and displays an informative and collective portrait of the generation of young architects leaving the department this year. What topics conduct the center of their discourse? Rising water levels, the collapsing public infrastructures or are they concerned with temporary housing for refugees? What would they like the tool of architecture to operate on; The education system, the ecological footprint of the construction industry or rather strive for gender equality? At which scale do they operate; Buildings with an area of 30 sqm, neighbourhoods for released prisoners or rather a city-state? where do their actions take place; Close, in crowded Tel Aviv, in touristy Jericho or rather far, in the sinking islands of Kiribati?
Every project is a star; Its color is determined by its subject, its size by scale, and its proximity to the "sun" is determined by its relative location to the department’s historic building. The outcome is the voice of a generation and the future of the profession.
The physical platform // site
The historic building of the Architecture Department hosts the physical platform, and as the virtual platform, is accessed through a collective gaze. Dozens of curtains fill the main spaces of the building, presenting a single image from each alumni project. Together, image upon image, sketch upon text, the common portrait of the entire department is created.
The eight studio rooms feature seven major “themes” that have emerged from the student works in the past year; Map (urbanism, landscape urbanism and the future city), Cloud (parametric and virtual technological planning), Roof (residential), Transition (migration and temporary architecture), Crisis (health, economic, climatic and social), Infrastructure (collapsing public infrastructure - transportation, garbage, borders, flooding) and Ally (public buildings, community planning). Each thematic screening room allows a dive into its correspondent student projects, while disrupting the obvious spatial and sensory experience as well as a display on an appropriate large scale.
//
قيّمات المعرض: تاليا داڤيدي، هيلا شيمر
تتمحور ثيمة نشاطات اختتام السنة الدراسية في قسم العمارة حول العبارة تشويش שיבוש disruption، وقد اُستعيرت الكلمة من عالم البرمجة، ففي هذا العالم تُفعّل اضطرابات متعمدّة مصاغة مسبقًا في لغة البرمجة. هدف هذا التشويش هو طمس التشوهات السابقة التي من شأنها أن تشوش لغة البرمجة في المستقبل، وبالتالي يساهم هذا الاحتراز بتقوية مناعة اللغة قبل حلول الاضطرابات؛ ومع هذا، قد ينجم عن التوقع المستبق هذا أعطالًا سرعان ما تتحول إلى فرص يمكن اغتنامها، لحظات يكون فيها غير المتوقع مفاجئًا في وقعه. ونحن أيضًا، منذ لحظة تفشي وباء الكورونا، وجدنا أننا رهن التشويش، في عالم يتكيّف مع ظروف جديدة، ويتأمل ويمتنع ويتقبل واقعًا جديدًا. بدورنا محاضرات في قسم العمارة، وقيّمات نشاطات ومعرض الخريجين للعام 2020، نرى أن الأكاديمية مُلزمة بالتعبير عن التغييرات الحاصلة من جانبَيْن: الأول هو الأحداث التي جرت من حولها في الحيز الميداني والتخطيطي، والجانب الثاني هو نقل التجربة الأكاديمية بأكملها إلى الحيز الرقمي.
من هنا، وجدنا أن الحل الأمثل لتنظيم نشاطات ومعرض الخريجين للعام 2020 هو تنفيذها على نحو مدموج، بحيث تنقسم الأحداث والعرض في منصّتَيْن مترابطتَيْن: منصة ميدانية ومنصة رقمية. يتّسم الامتثال للنشاطات الميدانية والتجوّل في حيز العرض في مبنى قسم العمارة بتجربة مشوّشة. اُستوحي تصميم هذه التجربة من العالم الافتراضي، إلا أنها تتيح التجول في وسطها، فيمكن استشعار عناصر المكان واستخدامها بطريقة لا يمكن فعلها عبر شاشة الحاسوب البيتي. يتم تناول الانتقال إلى الاتصال الافتراضي باعتباره تشويشًا للأنماط الأكاديمية المألوفة، وينعكس هذا في النشاطات عبر الوسيط الافتراضي وفي المنصة الرقمية التي تُعرض فيها أعمال الخريجين. نتحدث هنا عن موقعَيْن: موقع مادي في مبنى القسم في القدس، وموقع افتراضي متوفر عبر "السحابة المحوسبة". يقدم كل موقع جوانب مختلفة من الصناعة المعمارية التي أنتجها القسم. ما من موضع للالتباس هنا، فالنشاطات لم تُجزّأ على الإطلاق ما بين المبنى و"السحابة"، بل نتداول عبر كلتا المنصتَيْن قضايا معمارية رقمية ومادية بالتزامن - ككيان مشهدي مكمّل.
المنصة الرقمية // الموقع //
سنح لنا موقع الخريجين أن نرجع خطوة للوراء وأن نتأمل أنفسنا من مسافة بعيدة. في فترة يواجه فيها العالم أزمة صحية عالمية لها عواقب اقتصادية واجتماعية وسياسية، اخترنا أن نتعاون ونقف جنبًا إلى جنب ونتضامن وقررنا أن نبني سويّة موقعًا إلكترونيًّا يكون محتواه من مواد تجمعنا وتبقينا معًا، وأن نواصل من تلك النقطة في مساراتنا الفردية نحو إنجاز المشاريع الشخصية لكل طالبة وطالب.
وبواسطة خوارزمية صغناها بأنفسنا، دُمجت المشاريع في نظام شمسي يدور حول مبنى قسم العمارة التاريخي، إذ يعكس هذا المبنى جيلَ المعماريين الشباب الذي تخرجوا للتوّ من القسم. ينشغل الموقع بطرح الأسئلة: ما هي المواضيع التي تشغلهم في حواراتهم؟ هل هي ارتفاع منسوب المياه، أم انهيار البنى التحتية، أم حلول الإسكان المؤقت للاجئين؟ ما الذي يرغبون بإصلاحه في هذا العالم؟ هل هي الجهاز التربوي، أم البصمة البيئية التي يخلفها عالم البناء، أم السعي نحو الإنصاف بين الجنسين؟ ما هي المقاييس التي يفضلون العمل بها؟ هل هي مباني مساحتها 30م، أم أحياء يسكن فيها سجناء تحرروا من الأسر، أم مدينة-دولة؟ وفي أي الأماكن يرغبون التفاوض حول الفضاء؟ هل في تل أبيب المكتظة، أم في أريحا السياحية، أم بعيدًا في جزر كيريباتي الغارقة؟
كل مشروع هو نجم في المجموعة الشمسية؛ تم تعيين لونه وفق موضوعه، حجمه وفق مقياس مساحة، ويتم تعيين قربه من "الشمس" وفق موقعه داخل مبنى القسم التاريخي. هذه المنظومة هي صوت جيل ومستقبل المهنة.
المنصة الميدانية // الموقع //
يستضيف مبنى قسم العمارة التاريخي المنصة الميدانية. والدخول إلى هذا الحيز، تمامًا كما في المنصة الافتراضية، يحصل من خلال النظرة الجماعية. تلوح 100 ستارة في المكان، تمثّل كل ستارة منها أحد المشاريع المعروضة. تتتالى النماذج واحدًا تلو الآخر، تتلاقى رسمة لنموذج مع نص، ويُخلق تجسيد واحد مشترك للقسم بأكمله.
تُعرض في ثماني استوديوهات سبعَ ثيمات مركزية انبثقت من أعمال الطلاب في السنة الأخيرة: خارطة (حضرية، طبيعة مدينية، واستوديو مدينة-مستقبل)، سحابة (تخطيط بارمتري، تكنولوجي، افتراضي)، سطح (أماكن سكنية)، انتقال (هجرة وعمارة مؤقتة)، أزمة (صحية، اقتصادي، مناخية، اجتماعية)، بنية تحتية (بنى تحتية عامة معرضة للانهيار، قمامة، حدود، فيضانات) وصديق (مباني عمومية، تخطيط مجتمعي). في كل غرفة عرض، ويمكن مشاهدة المشاريع مصنفة وفق الثيمات، مع تعطل التجربة الميدانية والحسية البديهية، وعلى نحو يتيح تمعنها.